เพื่อนตอนเรียน

ไอ่ชลอ

ไอ่เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่ถือว่าสนิทที่สุดในช่วง ป.4 มันเป็นคนเตี้ยๆ และรูปร่างใหญ่เกือบๆอ้วน แต่ไม่ถึงกับอ้วนแค่มีพุงเล็กน้อย มันเป็นคนที่เรียนหนังสือไม่ค่อยเก่ง แต่ชอบอ่านหนังสือบ่อยๆ พวกหนังสือโป๊อะไรงี้ อ่าวเห้ยแกงเพื่อนซะแล้วกู 555 ไม่จริงนะครับ แค่หนังสือเรียนทั่วๆไป เป็นคนร่าเริง และชอบโดนผมแกล้งบ่อยๆ มันเป็นคนบ้าจี้ ผมชอบเอาอุปกรณ์การเรียนไปจิ้มๆ ข้างๆเอวมันบ่อยๆ เวลามันเผลอเป็นไม่ได้ ต้องมีแกล้งตลอด และมันก็ชอบทำหน้าโมโหใส่ผมบ่อยๆ บางครั้ง งอลไปทั้งวันก็มี ช่วยไม่ได้นะครับ ผมชอบแกล้งมันบ่อยๆ เพราะมันเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด พักเที่ยงมันจะไปซื้อข้าวกล่องมากิน ผมชอบไปแย่งข้าวกล่องมันกินบ่อยๆ 555 มีอยู่วันนึง มันซื้อลูกชิ้นกับหมี่ผัดซีอิิ๊วมา แต่มันรีบไปเข้าห้องน้ำและฝากของไว้กับผม ผมนิซัดของมันเรียบเลย กลับมาเหลือแต่ไม้เสียบ 555 มันโกรธมาก ด่าผมเป็นชุด แต่ผมก็ซื้อคืนให้อยู่นะครับกลัวเพื่อนจะหิวไม่ได้กินอะไร เวลาเรียนก็ได้นั่งข้างๆกันครับ ชลอเป็นคนเดียวที่พกลิขวิดเสมอ และมักจะเป็นเป้าหมายที่ถูกยืมลิขวิดบ่อยๆ มันก็จะบ่นทุกครั้งที่มีคนมาขอยืมลิขวิดนะครับ ว่า อะไรว้ายืมตลอดเลย ทำไมไม่ซื้อเองบ้างว้า ไรงี้ แต่ก็บ่นๆไปงั้นแหละ สุดท้ายก็ให้เพื่อนยืมเสมอครับ และเป็น 1 คนที่เวลาว่างชอบนอนหลับในห้องเรียน ผมนิชอบแกล้งโดยการ เอาปากกามาเขียน มาวาดรูปนุ่น นั่น นี่ ตามแขนตามหน้า ประจำครับ พอชลอตื่น ก็เป็นธรรมดาที่ความเป็นเด็ก เพื่อนๆในห้องก็จะกลั้นหัวเราะไม่ได้ เวลามองหน้าชลอที ก็จะขำปนกลั้นขำที จนทำให้ขลอสงสัย และความโดนอะไรแบบนี้บ่อย เค้าก็จะรู้ตัวก่อนที่จะไปส่องกระจกซะอีก และก็จะพูดว่า เอาอีกแล้ว ทำไมชอบแกล้งกูจังว้าา พวกมึงมันชั่วแกล้งกูตลอด ต่อไปนี้มึงไม่ต้องมายืมลิขวิดกูเลยไรงี้ งอลตลอดที่ถูกแกล้ง แต่ก็ถือว่าเป็นคนโกรธง่ายหายเร็วอยู่นะ ชลอเป็นคนรักเพื่อน ไม่ว่าใครจะแกล้งเค้ายังไง สุดท้ายเค้าก็ลืมมันไปในช่วงเวลาสั้นๆ เราก็สนิทกันมาตลอดจนถึง ป.6 แต่ตอนขึ้น ม.1 เราเรียนต่อที่ รร. เดิม แต่ว่าชลอ ดันย้ายไปเรียนต่ออีกที่นึง หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนเวลาผ่านไป 5ปี มีโอกาสที่ผมได้ไป รร. ที่ชลอเรียนอยู่ ผมแทบจำเพื่อนคนนี้ไม่ได้ เพราะมันผอมลงไปเยอะมาก จากที่เคยมีเพื่อนหุ่นโดเรม่อนอะ ล่าสุดตอนนั้นที่เจอ เหมือนมันกลายเป็นสึเนโอะไปแล้วจริงๆ จากคนไม่มีคอมีเหนียง กลายเป็นคนผอมมีคอ มีกรามที่เห็นได้ชัดเจน คืือเปลี่ยนไปมากเลยครับ ผมนี่แทบไม่เชื่อสายตาเลย แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งสำคัญคือ เค้าเคยเป็นเพื่อนสนิทมากในช่วงเวลานึง แต่พอเวลาผ่านไปหลายปี แล้วพอมาเจอกันอีกครั้ง กลายเป็นเหมือนคนแทบไม่รู้จักกัน ต่างฝ่ายต่างทักทายกันน้อยมาก และยิ้มให้กันเพียงเท่านั้น มันกลายเป็นความสนิทกันที่เคยมีมันหายไป มันไม่รู้จะพูดคุยอะไรกัน ผมนิงงกับความรู้สึกนี้เลยครับ ชลอก็จบเพียงเท่านี้ครับ